O POST DA LINGUA GALEGA

[Catullus]

Pois xa que estades a falar dos dialetos, poño eu un que se fala equi en Asturias na zona máis occidental.
Alguns din que non é galego senón que é unha mistura ente o galego e o asturián, e que xa deu un híbrido. Isto máis que ren é mantido pola academia do asturián, a galega di que é galego.
Non sei, non son linguista mais o certo é que ten un pouco das duas.
O problema é que hai moita politica metida polo medio e iso fode todo.

Unha mostra.

Como el uso d'estas denominaciois NUN é inocente, NIN técnico, NIN imparcial, y además ta estragayándose cada vez más a súa utilización n'ámbitos públicos (asociaciois, política, prensa, ...), vamos intentar aclarar el orixen, uso, e intencionalidá d'estas palabras pra que cada un los use responsablemente y con conocemento de causa.

* É un termino rencente (¿1997?), y tamén pode decirse qu'é "virtual" por tar íntimanente lligado al uso y espardemento d'internet.

* Dende el primer momento (pol sou orixen) foi acoyido pol galleguismo más militante, más radical y más espansionista, sendo d'ellos el merito da sua vixencia y uso actuales.

* Nin antias, nin agora ten nengún uso popular.

* Na práctica, el uso inmensamente mayoritario que se ye ta dando ven a ser el d'un sinónimo de "variedá ou comarca gallega", comprendida ente os ríos Barayo y eo.

* Pr'acabar por conocer el sinificado fondo d'estas palabras, sólo hai que ver a aplicación que d'ellas fain os principales eoNAVIEGOS PROTOTIPO (aquellos qu'usan esta definición pra auto-denominase, pra firmar, pr'autobiografiarse, ou pra presentarse en público), úa rápida visita a GOOGLE indicaranos si el orixen, vecindá, posicionamento ideoloxico e incluso militancia politica d'estos "auténticos eoNAVIEGOS" é acorde col uso que nosoutros queremos dar-ye al termino.

Respecto ó meu dialecto, pois supongo que é do bloque central porque o meu avó era ourensán e foi quen me ensinou sendo pequerrecho, ainda que ten moitas influencias do castelan, do asturián e tamén do galego da TVG.


Edito pra pór a imaxen, o que me saiu :P




E outra cousa, ¿por que cada vez que se escribe asturián (en castelán) aparece o de muerto de hambre?. Vaia carallada.



Saú2.

 

[Frikatxu]

Sobre o galego de Astúrias: mezcla ou dialecto ou qué carallo


Respecto ó meu dialecto, pois supongo que é do bloque central porque o meu avó era ourensán e foi quen me ensinou sendo pequerrecho, ainda que ten moitas influencias do castelan, do asturián e tamén do galego da TVG.
Ía poñelo na imaxen mais non sei como se fai :?


Saú2.

Sobre a variedade de Astúrias, dicir que ten similaridades coas variantes orientais máis ó sur, por iso forman o bloque oriental.

A cuestión é que mutas das evoluciois do galego e do asturiano e leonés dende a época medieval deran formas iguais. Por exemplo, na morfoloxia, o imperativo: calade (galego estándard) calái (gal oriental) callái (leonés). O vocabulario está mesturado como pasa na miña terra, daquela que o que fai falta mirar é a cuestión da evolución vocálica (o asturiano e leonés tein mutos ditongos que en galego deran vocais abertas ex. latin est> gal é, asturiano ye, leonés ya / yiá, cast es (pero vexo que mesturase tamén ye con é). Posiblemente a sintaxe será parecida tamén.

Resultado: é unha variedade fronteriza entre dúas linguas parecidas, daquela queda entre lusco e fusco todo. Cada un a definirá como variedade segundo a súa pertencia política.

Para edita-la imaxe eu abrina con paint. Selecciona a ferramenta texto, faila transparente (o cadro de abaixo a ezquerda que sai ó seleccionare-la ferramenta texto) e escribe un número na zoa da tua orixe.

 

[UBP]

Xa que di Frikatxu o de poñer textos, e por obvio que pareza, sería pecado que non figurara o glorioso himno do bardo Pondal. Dios, qué himno temos.

Os Pinos

¿Qué din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?

Do teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden
e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.

Os tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.


E agora a versión orixinal de 1890; a anterior é a normativizada nos 80.

Que din os rumorosos
Na costa verdecente,
Ó rayo trasparente,
Do prácido luar...?
Que din as altas copas
D'escuro arume arpado,
Co seu ben compasado,
Monótono fungar...?

Do teu verdor cingido,
É de benígnos astros,
Confin dos verdes castros,
E valeroso clán,
Non dés a esquecemento,
Da injuria o rudo encono;
Despérta do teu sono,
Fogar de Breogán.

Os boos e generosos,
A nosa voz entenden;
E con arroubo atenden,
O noso rouco son;
Mas, sós os ignorantes,
E férridos e duros,
Imbéciles e escuros
No-nos entenden, non.

Os tempos son chegados,
Dos bardos das edades,
Q'as vosas vaguedades,
Cumprido fin terán;
Pois donde quer gigante,
A nosa voz pregóa,
A redenzón da bóa
Nazón de Breogán.


Este fío debería servir pra duas cousas: pra ensalza-lo galego e culturizarnos todos un pouco cas aportacións que se fagan, e en segundo lugar e non menos importante, pra escarnio de Carlos Callón, o neno da foto que puxen antes e que pide un tuneo a gritos. Tamén pide unha ortidoncia Norton, pero eu non son violento

 

[Eire]

Pois se vais a estar todo o tempo coas discusións filolóxicas, a dialectoloxía, a defensa e o escarnio da Telegaita e toda esa leria, menudo coñazo de fío!

Érame mellor ir ao foro putas a fundar unha colonia de "gallegos".

 

[Catullus]

Pois podes propoñer un tema do que falar, e a ver como se desenvolve.

Saú2.

 

[Pancete]

Eu non teño tema que propor, síntoo. Só quería amosar a miña ledicia por ver un fío en galego. Despois duns días de ausencia, eu cría que ía atopar as mesmas conspiranoias dos de sempre, e por sorte vexo algo novo e interesante.

Por certo, que normativa se usa neste recanto de brétemas lingüísticas? Normativa oficial, reintegracionista, cada un a da súa casa, ou que? Mesmo hai xente que aqui vén escribir en castelán. Por favor, se este é o único recuncho en que se escribe en galego, respectémolo, non custa tanto.

Vaites, xa teño tema: por que na propaganda da Xunta (novo goberno) se fala dunha suposta autoestrada/autovía entre Santiago e Lugo, como se houber tal cousa, cando non existe nin existirá nos vindeiros anos? Supoño que para a xente que non vai nin a Santiago nin a Lugo a propaganda lles fará crer que si a hai, supoño --malintencionadamente-- que non se trata dun erro senón dun engano consciente. Supoño, para rematar, que nalgunhas cousas seguimos nas mesmas que hai anos...

 

[Catullus]

Por certo, que normativa se usa neste recanto de brétemas lingüísticas? Normativa oficial, reintegracionista, cada un a da súa casa, ou que?

Equí cada un fala na variedade que lle sae do carallo, e quen queira misturalas todas é libre cal ave.


Saú2.

 

[JesusChristo]

 

[UBP]

Bueno, pois simplemente dicir que eu quero unha Galicia bilingüe, que non creo que o idioma galego vaia desaparecer fácilmente, que estou hasta os collóns que os da mesa pola normalización pensen que son máis galegos que ninguén amparándose no seus múltiples complexos, que non van ser eles os que salven a lingua, senón a xente normal que non recita a Rosalía cunha flor metida no cú (venerable e maravillosa poetisa que usaba o español sen os alienados reparos destes parias) e unha foto de San Beiras enriba da cama, que penso que a política tanto do PP (españolistas) como do BNG (nazis que se cren galegos) non é ningunha solución... e que vou controla-lo arroz, alimento que pola sua extremada delicadeza constitúe unha ledicia pra o paladar, pero necesita constante vixilancia, esmero e agarimo.

P.D: paréceme colloúdo que non me incluas no mapa, Yisas, tomo nota.

 

[JesusChristo]

P.D: paréceme colloúdo que non me incluas no mapa, Yisas, tomo nota.

A idea e que cada un vaia editando o mapa e vaia situándose no mesmo (se é que quere).

Non es susceptible ti ni nada rapas

EDITO: Ale, agora xa estás, langrán.

 

[Eire]

bla, bla bla... Rosalía... venerable e maravillosa poetisa que usaba o español sen os alienados reparos destes parias.

Está claro que gostas de provocar. Paso de "entrar al trapo" pero sobre esto de Rosalía, mellor documéntate un pouquiño.

Rosalía hoxe en día na puta vida escribiría en castelán. Fíxoo antes de Cantares gallegos porque antes dela e deste libro non había nada e voltou á poesía en castelán ao final da súa vida porque cando tirou o libro de Follas novas, abrasárona tanto, levou tantos paus e tantas hostias de todos lados por facer poesía metafísica nunha "fala popular" que non aturou a presión, a hostilidade e a incomprensión e mandouno todo a merda.

Pero Rosalía tiña a mesma ideoloxía política que o seu marido, o cal foi o pai do nacionalismo galego de esquerdas (daquela chamado "rexionalismo" porque non existía outra verba). Pensameto político que éste expón claramente en todo o que deixou escrito. Anos depois Castelao desenrólao e amplíao pero a doutrina xa está caseque todiña nos discursos de Murguía.

"Hai un vello aforismo político que di que distinta lingua, diferente nacionalidade". Isto non o dixo o Callón ese que tanto desprecias, nin o dixo Beiras, estas son verbas de Murguía.

Claro que tiña reparos Rosalía en escribir en castelán, claro que os tiña, pero en determinadas épocas da súa vida tivo que decidir entre expresarse en castelán ou ficar en silencio.

 

[UBP]

Ale, agora xa estás, langrán.

Gracias, papafilloas

Te gusta provocar

Só a ti, piratón.

mellor documéntate un pouquiño... Rosalía tiña a mesma ideoloxía política que o seu marido

"Lestrove, 26 de julio de 1881

Mi querido Manolo: Te he escrito ayer, pero vuelvo a hacerlo hoy deprisa para decirte únicamente que me extraña que insistas todavía en que escriba un nuevo tomo de versos en dialecto gallego. No siendo porque lo apurado de las circunstancias me obligan imperiosamente a ello, dado caso que el editor aceptase las condiciones que te dije, ni por tres, ni por seis, ni por nueve mil reales volveré a escribir nada en nuestro dialecto, ni acaso tampoco a ocuparme de nada que a nuestro país concierna. Con lo cual no perderá nada, pero yo perderé mucho menos todavía.

Se atreven a decir que es fuerza que me rehabilite ante Galicia. ¿Rehabilitarme de qué? ¿De haber hecho todo lo que en mí cupo por su engrandecimiento?

El país sí que es el que tiene que rehabilitarse para con los escritores, a quienes, aun cuando no sea más que por la buena fe, y entusiasmo con que por él han trabajo, les deben una estimación y respeto que no saben darles y que guardan para lo que no quiero ahora mentar. ¿Qué algarada ha sido ésa que en contra mía han levantado, cuando es notorio el amor que a mi tierra profeso? Aun dado el caso (que niego) de que yo hubiese realmente pecado, por lo que toca al artículo en cuestión, ¿era aquello suficiente para arrojar un sambenito sobre la reputación literaria grande o pequeña de cualquier escritor que hubiese dado siempre probadas muestras de amor patrio, como creo yo haberlas dado? No; esto puede decirse sencillamente mala fe, o falta absoluta no sólo de consideración y gratitud, sino también de criterio. Pues bien: el país que así trata a los suyos no merece que aquellos que tales ofensas reciben vuelvan a herir la susceptibilidad de sus compatriotas con sus escritos malos o buenos. Y en tanto, ya que tan dañada intención han encontrado en lo que narré, para dar a conocer (y no para alabarla ni censurarla) una costumbre antiquísima, y de la cual aún quedaba algún resto en nuestro país, pueden consolarse leyendo la estadística por lo que toca a cierta cuestión que han sacado a relucir ciertos periódicos escandalizados con mi artículo. Si así arremetiesen contra la estadística sería mejor, a ver si así lograban borrar lo que es peor mil veces que lo que en mí han censurado tan bravamente.

Hazle, pues, presente al editor que, pese a la mala opinión de que al presente gozo, ha tenido a bien acordarse de mí, lo cual le agradezco, mi resolución de no volver a coger la pluma para nada que pertenezca a este país, ni menos escribir en gallego, una vez que a él no le conviene aceptar las condiciones que le he propuesto. No quiero volver a escandalizar a mis paisanos.

Los niños quedan buenos y ennegreciéndose cada vez más al sol; bueno es que parece que han aplacado un poco sus ardores insoportables de esos días atrás.

Nada sé de lo que pasa por Santiago, ni un periódico logro ver de allá. Lo que sí recibo diariamente es El Noroeste de La Coruña, que tienen la tentación de mandarme en lugar de El Clamor Respecto de El Imparcial, lo recibo un día sí y dos no. Variaciones de Correos.

Me llaman a comer. Recibe cariños de todos y tú sabes te quiere tu mujer.

Rosalía"


Non se lle ve moi supeditada ó galeguismo nin ás ideas do seu marido, outro motivo máis pra admirala.

Non comparto as ideas de Murguía acerca de lingua e nacionalidade, ese pode ser un bo tema de debate. Callón merece molte. Molte lenta.

 

[Catullus]

Poño eu un exemplo da lírica galego-portuguesa. Moi bonito.


Senhor fremosa e de mui louçao
coraçom, e querede-vos doer
de mi, pecador, que vos sei querer
melhor ca mi; pero soo certao
que mi queredes peior d'outra rem,
pero, senhor, quero-vos eu tal bem.
Qual maior poss', e o mais encoberto
que eu posso; e sei de Brancafrol
que lhi nom ouve Flores tal amor
qual vos eu ei; e pero soo certo
que mi queredes peior d'outra rem;
pero, senhor, quero-vos eu tal bem
Qual maior poss', e o mui namorado
Tristam sei bem que nom amou Iseu
quant'eu vos amo, esto certo sei eu;
e con tod'esto sei, mao pecado!
que mi queredes peior d'outra rem;
pero, senhor, quero-vos eu tal bem
Qual maior poss', e tod'aquest'avem
a mim, coitad'e que perdi o sem.'


Saú2.

 

[ozymandias]

Coño un hilo donde se habla filo portugués.

 

[Pancete]

Por aquí sempre houbo máis filoportugués ca filocastelán. Un exemplo, cortesía de Rosalía de Castro:

Castellanos de Castilla,
tratade ben ós gallegos,
cando van, van como rosas;
cando véná vén como negros.
–Cando foi, iba sorrindo;
cando veu, viña morrendo
a luciña dos meus ollos,
o amantiño do meu peito.
(…)
Foi a Castilla por pan,
e saramagos lle deron;
déronlle fel por bebida,
peniñas por alimento.
Déronlle, en fin, canto amargo
ten a vida no seu seo...
¡Castellanos, castellanos,
tendes corazón de ferro!
(...)
Premita Dios, castellanos,
castellanos que aborrezo,
que antes os gallegos morran
que ir a pedirvos sustento.
Pois tan mal corazón tendes,
secos fillos do deserto,
que si amargo pan vos ganan,
dádesllo envolto en veneno.
Aló van, malpocadiños,
todos de esperanzas cheios,
e volven, ¡ai!, sin ventura,
con un caudal de desprezos.
Van probes e tornan probes,
van sans e tornan enfermos,
que anque eles son como rosas,
tratádelos como negros.
¡Castellanos de Castilla,
tendes corazón de aceiro,
alma como as penas dura,
e sin entrañas o peito!
En trós de palla sentados,
sin fundamentos, soberbos,
pensás que os nosos filliños
para servirvos naceron.
E nunca tan torpe idea,
tan criminal pensamento
coupo en máis fatuas cabezas
ni en máis fatuos sentimentos.
Que Castilla e castellanos,
todos nun montón, a eito,
non valen o que unha herbiña
destes nosos campos frescos.
Solo pezoñosas charcas
detidas no ardente suelo,
tes, Castilla, que humedezan
esos teos labios sedentos.
(...)
Nin arbres que che den sombra,
nin sombra que preste alento...
llanura e sempre llanura,
deserto e sempre deserto...
(…)
En verdad non hai, Castilla,
nada como ti tan feio,
que aínda mellor que Castilla,
valera decir inferno.
(…)
Triste como a mesma noite,
farto de dolor o peito,
pídolle a Dios que me mate,
porque xa vivir non quero.
Mais en tanto no me mata,
castellanos que aborrezo,
hei, para vergonza vosa,
heivos de cantar xemendo:
¡Castellanos de Castilla,
tratade ben ós gallegos;
cando van, van como rosas;
cando vén, vén como negros!

 

[sven-sven]

Pues Portugal sólo les ofrecería la aniquilación total de sus particularismos. Portugal ni siquiera permite que haya partidos regionales, así que en caso de que se anexionaran Galicia, todos los del Bloque van a la carcel y las particularidades del gallego, fusilado por la normativa del portugués.

Además, de la pobreza inherente, claro.

 

[Pancete]

Ser filoportugués (lusófilo) non comporta querer pertencer a Portugal, do mesmo xeito que ser anglófilo non corporta o desexo de pertenza ao Reino Unido, francófilo a Francia, etc.

Ser amig-o de alguén non significa querer que te devore.

 

[Eire]

Ser amig-o de alguén non significa querer que te devore.

Prestoume a contestación, moi elocuente e moi pavera.

"Lestrove, 26 de julio de 1881

Hazle, pues, presente al editor que, pese a la mala opinión de que al presente gozo, ha tenido a bien acordarse de mí, lo cual le agradezco, mi resolución de no volver a coger la pluma para nada que pertenezca a este país, ni menos escribir en gallego, una vez que a él no le conviene aceptar las condiciones que le he propuesto. No quiero volver a escandalizar a mis paisanos."

Non se lle ve moi supeditada ó galeguismo nin ás ideas do seu marido, outro motivo máis pra admirala.

Que lle pides? Era unha muller no século XIX, meu, non a esperarías ver repartindo panfletos... Ainda así, se as condicions fosen favorables e non hostís, Rosalía seguiría a facer o que lle mandaba o seu marido que era escribir en galego.

Sendo unha tía nesa época, as suas ideas políticas serían que os fillos lle comesen ben e coser unhas saias novas para (léase "pra") ir a misa os domingos. Pero se Rosalía vivise hoxe en día podes estar seguro que non sería coma Marina Mayoral. Se Rosalía vivise hoxe non escribiría unha soa verba en castelán e sería contestataria abondo. Unha desas persoas radicais e extremistas das que fala o Popeye barbudo. Non tes máis que ler os seus poemas.

 

[Pancete]

non sería coma Marina Mayoral

Non sei se Rosalía sería ou non coma a Mayoral, pero sei que os seus artigos (os da Mayoral) en La voz dan vergoña, que nin en galego sabe escribir (e suponse que é unha novelista tamén en galego! Polo menos así o estudei eu no instituto). Tampouco en castelán se salva, polo que eu sei, pois nunha reseña da súa última novela castelá, en El cultural de El mundo, criticábase que non sabía escribir correctamente! Moito profesora universitaria, moito editora de Rosalía (con Carme Blanco, outra que dá para máis dun post), e sen saber facer dúas oracións con xeito. ë un típico produto dun país falto de tradición de alta cultura, que admira ao primeiro que escribe algo en (mal) galego, e ademais axudouna o feito de ser muller e a novidade (e modernidade) que iso significaba.

Espero que Rosalía non fose hoxe coma ela, nin coma Yolanda Castaño
.

 

[Frikatxu]

Quizáis Catulus podería se poñer dous veces no mapa, si vive na zoa galaico-asturiá e di que o seu dialecto é mesturado, eu poría dous veces o seu número.

Ó que se queixaba de que falemos de temas lingüísticos e tal. Eiquí pódese falar do que che pete, se non che gusta un tema, propóñes tu un outro, saltas os posts que non che gustan e les os da tua elección.

Un outro exemplo de lírica medieval:

Martín Códax, das Cantigas de Amigo:

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu amigo?
E ay Deus, se verrá cedo!


Ondas do mar levado,
se vistes meu amado?
E ay Deus, se verrá cedo


Se vistes meu amigo,
o por que eu sospiro?
E ay Deus, se verrá cedo


Se vistes meu amado, 10
por que ey gran coydado?
E ay Deus, se verrá cedo!

Imaxe dun orixinal do texto:

 

[Pancete]

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu hamijo?

LOL

Xa podemos ir facendo o novo borrador para a normativa da concordia verán 2007, estilo PL!

LOL de novo.

 

[Frikatxu]

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu hamijo?

LOL

Xa podemos ir facendo o novo borrador para a normativa da concordia verán 2007, estilo PL!

LOL de novo.

Sí eu tamén loleéime cando reviséi o escrito. Pois podemolles enviar ós do BNGay unha versión en pergamiño demostrando que a forma natural do galego amigo é hamijo.

 

[JesusChristo]

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu hamijo?

Manda carallo, non sabía que o foro tivese un tradutor automático de gheada incorporado.

 

[UBP]

Ondas do mar de Vigo,
se vistes meu hamijo?

Alfonso X o Sabio - Cantiga de Santa María 384 “A que por mui gran fremosura”:

Como Santa Maria levou a alma dun frade que pintou o seu nome de tres coores.

A que por mui gran fremosura é chamada Fror das frores, mui mais lle praz quando loan seu nome que d’outras loores

Desto direi um miragre, segundo me foi contado,
Que avo a um monge bõo e bem ordinado
E que as oras desta Virgen dizia de mui bom grado,
E mayor sabor avia desto que d’outras sabores.

Este mui bon clerigo era e mui de grado liia
Nas Vidas dos Santos Padres e ar mui bem escrivia;
May u quer que el achava nome de Santa Maria
Fazia-o mui fremoso escrito com tres colores.

A primeyra era ouro, coor rrica e fremosa
A semellante da Virgen nobre e mui preçiosa;
E a outra d’azur era, coor mui maravillosa
Que ao ceo semella quand’é com sas [e]splandores.

A terçeyra chamam rosa, porque é coor vermella;
Onde cada a destas coores mui bem semella
Aa Virgen que é rica, mui santa, e que parella
Nunca ouv’ em fremosura, ar é mellor das mellores

Onde foi a vegada que jazia mui doente
da gran enfermidade, de que era em possente;
e pero assi jazia, viinna-lle sempre a mente
de seer da Virgen santa um dos seus mais loadores.

Apareceu ao frade que o guardav’, em dormindo,
E viu que ao leyto se chegava passo yndo,
E dizia-lle: “Non temas, ca te farey ir sobindo
Mig’ ora a parayso, u veerás os mayores.

Ca por quanto tu pintavas meu nome de tres pinturas,
Leva[r]-t-ey suso ao çeo, u verás as aposturas,
E eno Livro da Vida escrit’ ontr’ as escrituras
Será ontr’ os que non morren. Nen na coitas nen doores.”

Enton levou del a alma sigo a Santa Reynna.
E o frade espertou logo e foy ao leyt’ agynna;
E pois que o achou morto, fez soar a campaynna
Segund’ estableçud’ era pólos seus santos doctores.

Se queredes escoitala:

https://www.megaupload.com/?d=IVHSN72Q

 

[caco3]

Grazas

He estado en Coruña (Carballo exactamente) estos últimos días y he procurado escuchar atentamente. Siempre he escuchado "gracias" y "Galicia". ¿Sabe alguno decirme qué y cuántos hablantes dicen Galiza que es la forma que apoya el BNG, sospecho que porque es la forma que se diferencia del castellano?

Entiendo que en todo caso Galiza lo dirán al sur, visto que Catullus es de origen orensano.