O POST DA LINGUA GALEGA

[caco3]

Como xa dixen anteriormente tanto "Galicia" como "Galiza" son válidas do punto de vista normativo, e isto vale tanto para o BNG como para o PP. Canto a "Galiza", termo da discordia, xa nas notas á primeira norma oficial (a de 1982, revisada en 1995 e mais en 2003) se dicía que "Galiza" era unha forma rexistrada na escrita medieval. Non teño a man a cita correspondente nas normas do 82, se me lembro cando a teña xa a porei noutro post.

El caso no es que se registrase en la Edad Media o que cuatro filólogos empalmados, generalmente nacionalistas, digan que es correcta, sino que se use en el gallego hablado. Y si no se usa, está claro que la "recuperación" del término es únicamente política. De los gallegos que escriben en el foro, ¿hay alguno que diga de forma natural Galiza?

En cuanto al uso del gallego, por mi observación de estos últimos días, vi que en Coruña no se hablaba en absoluto y que, sin embargo, en Carballo (y pueblos, en general) era la forma habitual de comunicación. La radio pública era de risa, porque allí hablaban una especie de castellano galleguizado con sus cinco vocales y ya está. Vamos, que hasta a mí me podrían contratar de locutor. La tele no la vi, pero supongo que será lo mismo.

Y en cuanto a mis progresos personales las únicas palabras que aprendí, por razones obvias, fueron lubrigante y rixóns.

Por cierto, los lusistas ¿cómo conho escriben unha?

 

[Pancete]

El caso no es que se registrase en la Edad Media o que cuatro filólogos empalmados, generalmente nacionalistas, digan que es correcta, sino que se use en el gallego hablado. Y si no se usa, está claro que la "recuperación" del término es únicamente política. De los gallegos que escriben en el foro, ¿hay alguno que diga de forma natural Galiza?

O mesmo podería dicirse, por poñer só un exemplo, de palabras castelás con dúas versións: canta xente coñece que diga "elite" e non "élite"? Unha minoría, seguramente. No entanto, as dúas variantes están xa admitidas (até hai ben pouco, só a primeira, "elite", que case ninguén usa). Non sei por que lle imos (debemos) pedir ao galego algo que non lle pedimos a outras linguas máis normalizadas.

La radio pública era de risa, porque allí hablaban una especie de castellano galleguizado con sus cinco vocales y ya está.

Efectivamente. Paréceme que os novos presentadores tenden a coidar algo máis a fonoloxía, pero a situación é aínda risible. É unha mágoa. O que acontece é que o galego segue a sofrer o estigma da lingua do rural, de xente inculta, e aos directivos da tele e da radio parécelles máis fino contratar xente que nin falar en galego sabe. Como se non houbese abondos licenciados en xornalismo con acento galego...

 

[caco3]

El caso no es que se registrase en la Edad Media o que cuatro filólogos empalmados, generalmente nacionalistas, digan que es correcta, sino que se use en el gallego hablado. Y si no se usa, está claro que la "recuperación" del término es únicamente política. De los gallegos que escriben en el foro, ¿hay alguno que diga de forma natural Galiza?

O mesmo podería dicirse, por poñer só un exemplo, de palabras castelás con dúas versións: canta xente coñece que diga "elite" e non "élite"? Unha minoría, seguramente. No entanto, as dúas variantes están xa admitidas (até hai ben pouco, só a primeira, "elite", que case ninguén usa). Non sei por que lle imos (debemos) pedir ao galego algo que non lle pedimos a outras linguas máis normalizadas.

El ejemplo es bastante infeliz: élite es, simplemente, un galicismo y las dos formas corresponden a la pronunciación original propia del cultureta y a la pronunciación del que no conoce la original. Ese no es el caso de Galicia/Galiza.

 

[Catullus]

Por cierto, los lusistas ¿cómo conho escriben unha?

Umha.

 

[Pancete]

El ejemplo es bastante infeliz: élite es, simplemente, un galicismo y las dos formas corresponden a la pronunciación original propia del cultureta y a la pronunciación del que no conoce la original.

Que era orixinariamente un galicismo xa o sabía, graciñas, e que en francés non se pronuncia así, tamén.

Nada diso refuta, coido, o feito de que en castelán o termo se pronuncia e se escribe de dous xeitos diferentes, e que ata hai uns anos o DRAE só recollía unha pronuncia que moi poucos empregan decote.

Infeliz, cando menos, é a teima de esixirlle ao galego o que non se lles esixe a outras linguas.

 

[caco3]

Infeliz, cando menos, é a teima de esixirlle ao galego o que non se lles esixe a outras linguas.

Yo no le estoy exigiendo al gallego que tenga una única variante para cada palabra. Lo que estoy preguntando es por qué existe en el caso de la palabra Galicia. Porque que alguien la escribiese alguna vez en un documento de la Edad Media, no es razón. Porque por esas mías la RAE reconocería como variantes todas las que aparecen en el Mio Cid. Cosas como ca por que y demás variantes arcaicas.

Sí es justificable que en el gallego hablado se use normalmente por un grupo no desdeñable de individuos. Y aún espero que alguien me responda.

 

[Pancete]

Sí es justificable que en el gallego hablado se use normalmente por un grupo no desdeñable de individuos. Y aún espero que alguien me responda.

Moi ben, a miña resposta é esta: a palabra "Galiza" emprégana moitas persoas en Galicia. Ese grupo inclúe, mais non se limita a, os simpatizantes do BNG: de feito empregábana moitos antes da fundación do BNG. Se ese grupo é desdeñable ou non, é algo subxectivo: vostede ten dereito de desdeñar a quen quixer.

Agora eu teño unha pregunta verbo do castelán: realmente non hai nesa lingua ningunha palabra con dúas variantes, as dúas correctas, pero unha (bastante) máis frecuente cá outra? Exemplos na escrita (a primeira é a variante máis empregada): "hierba/yerba", "psicología/sicología", etc. Exemplos na fala: o xa mencionado "élite/elite", "periodo/período", "omóplato/omoplato", etc.

Pois o mesmo acontece, na miña opinión, co par "Galicia/Galiza" en galego.

 

[UBP]

Y aún espero que alguien me responda

Eu xa dixen antes tua que era por motivacións políticas.

Moi ben, a miña resposta é esta: a palabra "Galiza" emprégana moitas persoas en Galicia. Ese grupo inclúe, mais non se limita a, os simpatizantes do BNG: de feito empregábana moitos antes da fundación do BNG. Se ese grupo é desdeñable ou non, é algo subxectivo: vostede ten dereito de desdeñar a quen quixer.

Prácticamente si se limita a eles, eu non coñezo unha soa persoa non simpatizante (ou subordinada) que diga Galiza. Bueno, si, un montón de rapaces emporrados o xoves pola noite no Tarasca (si, un bar), pero se lles pasa rápido a tontería. Antes da fundación do bloque si, pero sempre con signo nacionalista.

 

[Pancete]

Que teima co BNG.

Vexamos:

Usouse o termo "Galiza" nos ambientes intelectuais da primeira metade do século vinte? Sí.

Eran os que frecuentaban eses ambientes nacionalistas? Non (eran rexionalistas, federalistas ou o que foran, mais non nacionalistas, pois non querían a independencia de España).

Existía daquela o BNG (coalición cuxo núcleo duro, a UPG, é marxista e independentista)? Non.

Entón por que insistir nun feito que non é certo: que os do BNG son os únicos que empregaron e empregan a variante "Galiza"? Hai unha cousa que ninguén nega: que os bloqueiros se apropiaron desa variante (como se queren apropiar de Castelao, de Rosalía, e de tentas outras cousas; tamén o PP se di herdeiro do esforzo anticaciquil de Castelao, cando eles son os maiores caciques que houbo en Galicia nas últimas décadas).

Porén, o feito de que "Galiza" entre en circulación como forma normativa axudará a evitar esa apropiación, digo eu, porque a xente xa non se fixará en se usa un termo non normativo (máis rebelde, digamos, ou anti-PP) ou non: só se fixará en que usa un termo recuperado polo mellor do pensamento político galego de comezos do século 20.

"Galiza" é un termo cargado politicamente. Certamente. Hai moitos outros que tamén o están, en galego e noutras linguas:

- "morgado" (institución de fondas consecuencias políticas e económicas en Galicia),
- "minifundismo" (ídem),
- "patrimonio" (por que non xa outra palabra sen carga sexista? as mulleres non teñen dereito á propiedade?),
- "home" (sexista se se usar como sinónimo de persoa),
- "bilingüísmo harmónico" (esa mentira, nun país en que unha lingua está a morrer, en que quen a fala ben non sabe en moitos casos nin lela nin escribila [meus avós, meus pais], e en que os que saben ler e escribir non a coñecen ben),
- "nacionalidade (histórica)" (o termo "nacionalidade" nesta acepción entrou no DRAE despois da constitución, porque non existía, simplemente)...

A lista é longa, o difícil será atopar unha palabra non cargada de significación política dependendo do contexto. E non vexo que ninguen se queixe de seguir facendo uso delas.

Canto ao detalle do Tarasca, iso pasa por ir a certos sitios. Hai moito nacionalista de mojito e cubata, que cando acorda pola mañá non se lembra do que dixo. No Avante óense cousas semellantes, se cadra por causa do licor café.

 

[UBP]

Moi ben precisado todo, e pertinente a información. Pero os rexionalistas buscaban o mesmo que o bloque con "Galiza": a diferenciación, o atopar un termo únicamente noso, o escudarse nunha palabra pra aumentar ou defini-la identidade, cando a identidade toda xa está en "Galicia". O feito de que a palabra galega pra nosa terra sexa a mesma que a que teñen en Madrid é algo insoportable pra certos sectores, que dese xeito exhiben a sua debilidade. Debemos ser nos mesmos por afirmación, non por diferenciación ou negación. E non creo que o falar popular vaia aceptar nunca esta verba porque é sinxelamente mais fea que a orixinal; vai contra a musicalidade e dozura do galego.

Fai xa moito que non vou ó Tarasca, non pola xente (eu amo a todo o mundo, no fondo, e mais cun viño na man), senón polo fume. Quedáronse moi curtos ca lei antitabaco.

 

[Pancete]

a musicalidade e dozura do galego.

Eu tería coidado con estas expresións: dan a entender que o galego só serve para a lírica, para aloumiñar os cativos, e non para a política, a ciencia, a enxeñería...

Afortunadamente proporcióname vostede a oportunidade de ser máis preciso: reclamo, en definitiva, o uso normal do termo "Galiza" porque ten unha tradición (moderna, pero tradición, como o verso libre de Walt Whitman noutro eido) que non debe ser apropiada polo nacionalismo do BNG. E si, usar "Galiza" é afondar nas diferenzas con castela, pero é que esas diferenzas existen. Créoo sinceramente e non vexo que ninguén poida negalas por moito que algúns o tenten, cona): no lingüístico, ao menos en parte; no social e económico; mesmo no arquitectónico, no relixioso/supersticioso, no culinario e no musical (e non falo desa música importada de Irlanda que agora se nos vende como enxebre).

O que non vou facer é satanizar unha variante lingüística como se fai na COPE: ao mes de formaren goberno os PSGa e o BNG, xa dicían que na propaganda institucional (por exemplo á beira das estradas) se escribía "Xunta de Galiza", como dando a entender que o nacionalismo radical xe se fixera co poder lingüístico e político. Pois ben, primerio, aínda arestora non se usa a variante "Galiza" na meirande parte da propaganda da Xunta; e, segundo, aínda que así for, cal é o problema? É unha forma consensuada pola RAG e o ILGA (que non son precisamente o Che e amigos independentistas, pois moitos deles pertencen á xeración Galaxia, de aspiracións máis culturalistas ca políticas) en tempos de goberno do PP (e ratificada legalmente por eles). Ora, os ouvintes da COPE no resto de España non saben, na súa mor parte, galego; non coñecen as súas normas (ignoran que "Galiza" é correcto, pensan que é unha deturpación bloqueira para foder Madrid); e non veñen a Galicia comprobar se o da propaganda institucional é certo. Unha mentira que xa lle quedou á xente, velaí.

(Bellísima persona, a verdade é que no fondo debemos de estar máis de acordo do que demostramos nos nosos posts. Para min o tema non dá mais de si, por agora.)

O problema dos garitos desa cidade é que ningún que eu coñeza respecta a lei do fume. A Capitol, cando funcionaba como discoteca, era o máis ventilado que había, aínda que non me gustaba o seu interior de tetra-brik. Ignoro se pasará o mesmo noutros lares.

 

[UBP]

Eu tería coidado con estas expresións: dan a entender que o galego só serve para a lírica, para aloumiñar os cativos, e non para a política, a ciencia, a enxeñería...

Non, simplemente fálase de política, ciencia ou enxeñería dun xeito máis musical e doce.

Pensando no tema, estaría ben normaliza-lo termo, quitarlle as suas implicacións partidistas e ver qué sucede. Pero como dicía, a fealdade mesma da palabra impedirá que se espalle máis alá das bocas que agora a usan, co cal estaríamos nas mesmas... Pero por mín tamén deixámolo aquí, concordo en que estamos mais de acordo do que podería parecer.

no social e económico; mesmo no arquitectónico, no relixioso/supersticioso, no culinario e no musical (e non falo desa música importada de Irlanda que agora se nos vende como enxebre).

E que abondar neso é afirmarse (¿quén ten outro Pórtico?)... se digo diferenciación refírome a algo premeditado, artificial, como é rebuscar no medievo un símbolo que nos faga diferentes.

Hai unha impostura co da música irlandesa, pero de tódolos xeitos a música galega ten que evolucionar, repeti-las mesmas pezas de fai cen anos ata o infinito non é unha boa idea.

 

[Eire]

El caso no es que se registrase en la Edad Media o que cuatro filólogos empalmados, generalmente nacionalistas, digan que es correcta, sino que se use en el gallego hablado. Y si no se usa, está claro que la "recuperación" del término es únicamente política. De los gallegos que escriben en el foro, ¿hay alguno que diga de forma natural Galiza?

Pois daquela non falemos de "galego", digamos "gallego" que era como se dixo até o século XIX e como di o 95 % dos galegofalantes. E de paso non digamos nin escribamos "Deus" nin "avó" nin "pobo" porque ningún falante nativo di tal ainda que as formas empregadas "Dios", "abuelo", "pueblo" claramente son castelanismos. E escribamos "escuela" porque é como fala hoxe en día todo dios ainda que fai pouco mirei na telegaita a unha velliña emigrada de nena en Cuba falando no seu galego nativo conservado desde a nenez e prestoume oir que dicía "escola". Que máis da que a lingua se empobrezca en contacto co castelán se o importante é que se use no galego falado.

E incluso toda esa confusión que houbo co "pra" e o "para" (escríbese "para" pero pronúnciase "pra", os portugueses fan o mesmo) ten os días contados. Se todos os galegos menores de 50 anos non din nin "para" ni "pra" senón directamente "pa", igual que en castelán...

La radio pública era de risa, porque allí hablaban una especie de castellano galleguizado con sus cinco vocales y ya está.

Desde a chegada ao poder do novo goberno mudaron un pouco as cousas e pódese escoitar a verdadeiros galegofalantes nos meios públicos pero é que moitos universitarios galegos foron educados en castelán polos seus pais galegofalantes, non ouviron unha palabra en galego até a mocidade e teñen unha fonética castelá. Que queres que fagan? Nacer outra vez?

É consecuencia do complexo diglósico que a maioría da xente ten ainda hoxe para que depois veña algún como Uma belíssima pesoa a falar de bilinguismo. O bilinguismo na Galicia non existe.

Eu tamén quero traballar

 

[UBP]

O bilinguismo na Galicia non existe

¿Tí non estás escribindo en galego neste fío? e ¿non escribes en español no foro cine? Pois xa tes un caso de bilingüismo sen sair da casa.

 

[sven-sven]

¿Tan malo es que el gallego haya recibido influencias de una lengua con la qu está en contacto? También el francés recibe palabras del italiano (por poner un ejemplo de fuera) y las incorpora. Eso no la hace lengua italiana.

Normalizar el gallego sin reconocer la aportación natural del estrato castellano me parece un error desde el punto de vista histórica. Pero bueno, eso es sólo mi opinión desde fuera.

 

[ANN-FETATTO]

manda carallo

 

[Frikatxu]

Pancete, o problema da "tradición modernan" da palabra Galiza é que ten carga política. Olvidaivos do BNG e o nacionalismo; intelectuais e intelecutaloides que de sempre quixeron impulsar a lingua galega sempre viraron cara ó portugués pola cercanía lingüística e por se separaren do castelán. Se agora é normativo, lóxicamente en dúas xeracióis todolos xoves dirán galiza, grazas, nazón, e o que sexa.

Eso de que os nomes femininos van con artigo, pode ser unha regla xeral, pero Pontevedra é feminino e nunca vina co artigo "vivo en pontevedra" non na pontevedra.


Como alguen algures dixo antes, o castelán adoitou os nomes nativos para se referir a galicia e cataluña, por eso dise galicia e non gallicia e cataluña e non catalueña. A forma gallego sai muto nos escritos de rosalía por exemplo, pero a xente vella que coñezo non a utiliza. abuelo e pueblo son moi comunes na lingua falada, de feito coido que abó e pobo son reconstruccióis (pode que sexan nativas nalgures)

Sobre Gaiza/Galicia: os meus comentarios en verde

Fonte: Real Academia Galega, Insituto da Lingua Galega. (1996) [15º edición]Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego.


páx. 55-6:
Noutras palabras hai xa separación entre o castelán e o portugués (port doença cast dolencia, port apreço cast aprecio, port espaço, cast despacio). este caso o galego ten unha posición intermedia, pois presenta nunha serie de palabras terminación paralela á do portugués e noutra boa serie a terminación culta, coincidente coa castelá, mesmo en prexuízo da máis antiga ço/ça. temos así cio/cia en aprecio, espacio, Francia, Galicia [...] e outros derivados destas palabras (en portugués sempre con ço/ça-za serviço, licença, Galiza).

Neste grupo entra o nome da nosa terra, sobre o que se ten discutido moito. no galego medieval a forma dominante era Galiza, o mesmo que hoxe no portugués, aínda que tamén está documentada nos dous idiomas as formas Gallizia, Galizia e Galicia. Como sucedeu noutras palabras, o galego moderno tamén preferiu neste caso a terminación en cia (Galicia). As razóns que a avalana como galega son as seguintes: [que fose común no galego medieval non equivale a que sobrevivese a través do tempo, é o caso de muitas máis palabras]

a) A única forma existente hoxe en galego para tódolos falantes é Galicia. [a primeira edición deste libro é do 1982, pouco despóis de que as linguas nativas como o catalán e o galego poideran voltar á escola, daquela sen influencias normativas]

b) A forma Galicia non é castelá; nesta lingua Gallaecia non debería dar Galicia, senón Gallicia ou ainda Galleza. Neste caso o castelán comportouse coma cos outros nomes de países proximos, abandonando a súa propia solución e adoptando a que lle daban os habitantes do territorio correspondente. Así en vez de Catalueña (forma medieval), tomou o catalán Cataluña; en vez deGascueña, tomou Gascuña; da mesma maneira, en vez da forma propia Gallicia, tomou unha das formas galegas e dixo Galicia, creando deste xeito unha disociación gallego-Galicia.

c) A terminación cia é patrimonial na metade oriental do galego (pacio, cansacio, andacio, etc)

d) Hai que ter tamén en conta a recuperación do sufixo cio/cia noutras palabras de galego, como xa se indicou(sentencia, servicio etc) debida especialmente á gran cantidade de cultismos introducidos xa desde a mesma época medieval coa conservación da forma latina. este tratamento semiculto do sufixo está en consonancia coa mesma evolución da palabra Galicia, dado que un tratamento popular das bases Gallaecia ou Galicia, ambas documentadas en latín, daría á forma Galeza con é aberto ou é pechado respectivamente. [importante o derradeiro]

e) No mesmo portugués, ó lado de Galiza existe a forma galiciano ou galiziano.

Non atopo a evolución das palabras pobo e abó/aboa, pode ser que pobo sea un cultismo, xa que a traducción do castelán pueblo é aldea, pueblo coma equivalente de aldea é moi común, a idea de "el pueblo gallego/alemán" non ten muita lóxica no ámbito rural, daquela que me inclino a pensar que pueblo é préstamo equivalente a aldea.

Resumindo: Galiza e Galicia eran formas medievais (a primeira máis común, igual que españa escribíase con h en muitos versos do cid), a forma Galicia era a única oral na época da normalización lingüística (por muito que lles fodese a algúns lingüístas nacionalistas) e si agora Galiza é común e porque muta xente fíxoa común, non porque supervivese dende o século XV. Que xente coma os que posteáis eiquí a sintáis propia é outro caso (si xa está extendida non podemos voltar atrás) pero tenéi en conta o que din as primeiras normativas.


Edito: atopei a evolución e orixe de pobo e avó:

Manuel Ferreiro (1996) Gramática histórica galega.
(repetido en diversas páxinas, sección de fonética)
aviolu> avolu> avoo > avó
populu>poboo (tamén pobro)> pobo

 

[Pancete]

Fonte: Real Academia Galega, Insituto da Lingua Galega. (1996) [15º edición]Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego.

Graciñas pola información tan pertinente sobre termos coma Galicia/Galiza.

O problema é que estas normas son do 95, e dende entón (en 2003), tras de varios intentos frustrados, chegouse a un acordo (a chamada "normativa da concordia") que incorpora esa norma oficial (usada maiormente polos avogados do malchamado bilingüísmo harmónico, nos medios de comunicación públicos e esixida no sistema educativo) e algúns dos trazos da norma "de mínimos" (un chisco máís achegada ao portugués, aínda que recoñeciblemente galega, e usada polos simpatizantes do BNG, no semanario A nosa terra, e por moitos traballadores do sistema educativo mesmo na universidade). Como os reintegracionistas quedaron fóra do acordo, daquela pasamos de ter tres normas a ter dúas (ambas as dúas recoñecidas como correctas polo TSXG, lembrémolo, aínda que só unha sexa oficial e con uso na educación e administración públicas).

Se en 1995 a forma "Galiza" non entraba na normaiva oficial, dende 2003 si o fai.

Diferenzas entre as normativas de 1995 e a de 2003:

Las modificaciones introducidas por la RAG no son de gran calado y, de hecho, en algunos casos se limitan a señalar como opciones preferentes algunas que ya estaban admitidas como válidas en las propias normas, aunque consideradas no aconsejables.

Algunas de las modificaciones introducidas son las siguientes:

* Se desaconseja la representación escrita de la denominada "segunda forma" del artículo; así, se aconseja escribir: "cambiar as cousas" en lugar de la anteriormente recomendada "cambia-las cousas".
* Se recomienda escribir todo junto palabras como: "apenas", "amodo", "devagar" o "acotío" (que antes se escribían separadas).
* Se recomienda el uso de las terminaciones '-bel' y '-aría' (como en "posíbel" y "concellaría") y de la contracción 'ao' (en lugar de 'ó'). También se aconseja como preferente el uso de los signos de interrogación y exclamación sólo al final de la frase.
* Se incluyen nuevas palabras con la terminación '-zo' o '-za' (que anteriormente se escribían sólo con '-cio', '-cia'), como por ejemplo: "espazo", "servizo", "diferenza" o "sentenza". De esta forma, la denominación Galiza es reconocida como tradicional y literaria, y es aceptada por la nueva normativa.
* En general, la letra 'c' desaparece de los grupos consonánticos '-ct-' y '-cc-' si están precedidos por las vocales 'i' o 'u'. Por ejemplo: "dicionario" o "ditado".
* Se admite el uso de "até" (preposición), "porén", "estudante" o del artículo relativo "cuxo", anteriormente no admitidos. La letra 'q' pasa a denominarse "que" en lugar de "cu".

(Fonte: https://es.wikipedia.org/wiki/Idioma_gallego)

(Os que quixerdes máis información, unha comparativa entre as tres normas: oficial, de mínimos e reintegracionista, haina na edición das normas de Do cumio.)

Algúns diredes que esta nova normativa ten influencias políticas. Repito o que xa dixen: poucas palabras nunha lingua non as teñen, quer na súas dimensión semánticas (léxica), quer nas súas dimensións sintácticas (fonoloxía e ortografía, morfoloxía, sintaxe) e pragmática (uso no contexto). E as implicacións políticas da norma do 2003 non deben de ser tantas cando ninguén do PP nin do PSOE se queixou da súas aprobación. De feito, Galicia hoxe (xornal pertencente a un grupo empresarial de dereitas) asumiuna, como fixo tamén o nacionalista A nosa terra. Tamén a acabou usando o profesor Freixeiro Mato na súa compendiosa gramática (4 volumes, se non me trabuco), que na segunda edición abandona a norma de mínimos e adapta o contido á norma de 2003.

Remato cunha opinión personal: a nova norma é boa para o galego porque a acepta (e usa, aínda con dúbidas como é normal neste período de adaptación) a inmensa mairía da poboación que escribe en galego, e porque remata con moitas liortas lingüísticas. Os únicos que se laian (porque a consideran españolista; pero é que estes tamén cren que o BNG é españolista) son os reintegracionistas.

 

[Frikatxu]

Gracias pola apreciación, Pancetre; eu só quería remarcar que as primeiras normaitvas facían referencia ós usos naturais e comúns da lingua, sen influencias de nengún tipo.

Como lingüísta, eu sempre preferiréi as formas autóctonas (tamén se admiten como autóctonas os préstamos tempranos) e as que tein uso histórico continuado, por eso a resurrección do termo Galiza, cando todo o mundo dicía Galicia, non me gusta. Agora é común por presión duns e outros, mais non é tradicional no sentido estricto.

Xa sabemos que o galego é rico en léxico e formas optativas tipo ble/bel, e amosar unha forma xeral polo ben dunha lingua común sempre é boa idea. Pero tería que primar un critério fonolóxico en formas tipo ó/ao, tenindo en conta que a pronuncia ao, coa etc só se da en poucas rexións (coido que no sur de ourense e pouco máis). E xa de ser estricto, tería que desaparecer o u de gue gui e que qui cando non soa (pero por tradición eu o deixaría).

 

[Pancete]

primar un critério fonolóxico en formas tipo ó/ao

A verdade é que nestes casos o criterio fonolóxico xa impera: en construcións do tipo: "lévao contigo", "xa o sei", en que un <a> se xunta cun <o> (artigo ou pronome) a pronuncia enxebre (non influída polo castelán) xa fai normalmente unha crase en /o/ (aberto): "lévo contigo", "xo sei". A forma "ao" (prep.+art.) seque a mesma regra.

Algo semellante acontece con "lévoo eu", que se di propiamente "lévo eu", nin vogal longa (à la castelán) nin lerias. O caso das elisións mete o mesmo medo: por que "para" se cómpre dicírmolo "pra"? A teima da RAG de favorecer unha escrita en que quede clara a morfoloxía e o étimo escurece estes fenómenos prosódicos, tipicamente galegos, e axuda a (inexorable, parece) castelanización fonolóxica.

A verdade é que a min tamén me gusta máis a escrita "ó", que non coincide nin co castelán nin co portugués, e é a que uso normalmente en escritos máis privados. Aquí decidín, pola contra, cinguirme ás normas oficiais e, dentro delas, ás solucións recomendadas. Xa bastante lea hai como para que eu ande escribindo como me saia do carallo. (Iso non significa que non acepte as eleccións dos demais. A verdade é que me gusta ler os clásicos da literatura: Otero Pedrayo, Fole, entre outras razóns porque escriben un galego máis achegado ao falar da xente da aldea).

Sinto escribir estes longuísimos "tixolos", é que o tema dá para falar un mes enteiro. (Por iso está ben que haxa ao fin unha norma da concordia, reitéroo, para rematar con isto.) Non teño cousa ningunha que engadir.

 

[Pancete]

primar un critério fonolóxico en formas tipo ó/ao

A verdade é que nestes casos un criterio fonolóxico (sui generis) xa impera: en construcións do tipo: "lévao contigo", "xa o sei", en que un <a> se xunta cun <o> (artigo ou pronome) a pronuncia enxebre (non influída polo castelán) xa fai normalmente unha crase en /o/ (aberto): "lévo contigo", "xo sei". A forma "ao" (prep.+art.) seque a mesma regra.

Algo semellante acontece con "lévoo eu", que se di propiamente "lévo eu", nin vogal longa (à la castelán) nin lerias. O caso das elisións mete o mesmo medo: por que "para" se cómpre dicírmolo "pra"? A teima da RAG de favorecer (cando lle peta) unha escrita en que quede clara a morfoloxía e o étimo escurece estes fenómenos prosódicos, tipicamente galegos, e axuda a (inexorable, parece) castelanización fonolóxica.

A verdade é que a min tamén me gusta máis a escrita "ó", que non coincide nin co castelán nin co portugués, e é a que uso normalmente en escritos máis privados. Aquí decidín, pola contra, cinguirme ás normas oficiais e, dentro delas, ás solucións recomendadas. Xa bastante lea hai como para que eu ande escribindo como me saia do carallo. (Iso non significa que non acepte as eleccións dos demais. A verdade é que me presta ler os clásicos da nosa literatura: Otero Pedrayo, Fole, entre outras razóns porque escriben un galego máis achegado ao falar da xente da aldea).

Sinto escribir estes longuísimos "tixolos", é que o tema dá para falarmos un mes enteiro. (Por iso está ben que haxa ao fin unha norma da concordia, reitéroo, para rematar con isto.) Non teño cousa ningunha que engadir, quedei esgotado.

 

[El violador del ascensor]

Yo a veces veo Rias Baixas en la Telegaita, ¿Quereis ser mis amigos?

 

[Eire]

Ao fío daquel debate que tiñais sobre os termos Galiza e Galicia. Atopei, por fin, unha explicación racional, lóxica e imparcial.

https://www.youtube.com/watch?v=PtOY_mxAiXo&mode=related&search=

 

[arisgon]

que os pasa en la boca, amijos?

 

[1492]

Hay una cancion popular gallega que escuche una vez y que me parecio muy bonita, decia tal que asi:

Soy galleguiño vengo de lugo traigo la gaita metida en el culo.....