Me voy

Estado
Cerrado para nuevas respuestas.
Total respeto para @saca-al-tarado

Yo hace unos años, me metí en un túnel jodido, que con la perspectiva del tiempo parece otra cosa, aunque en su momento fuera otra bien distinta. Recuerdo un momento, un instante, un segundo, donde cansado de intentar buscar soluciones de diversa índole, me dije a mi mismo: "a tomar por culo, la vida son cuatro días". Y no lo pensé en el sentido de que hay que aprovechar lo que nos queda, sino en el sentido de que para morir no queda tanto. En el momento en que asimilas eso, las mierdas mentales, e incluso físicas empiezan a perder importancia.

Creo que un momento clave en la vida de cualquier persona es cuando uno se da cuenta de que no es inmortal, a un forero medio le suele pasar entre los 39-42 años.

Otro momento importante, es cuando te das cuenta de que un cochazo, 100000 euros en el banco, una buena fulana y un casoplón no sirven de nada sino tienes tu cabeza en su sitio y bien amueblada. Cualquier persona con problemas mentales, cambiaría todas esas cosas materiales por ser feliz, o incluso ser "normal".

Lo que quiero decir, es que a veces, cuando asimilamos la muerte y la verdad de las cosas, es cuando empezamos a remontar, y a darnos cuenta de lo que vale la pena, que no es ni más ni menos que ser feliz, o por lo menos intentarlo.
 
Última edición:
Sr. Saca el Tarado, siento mucho su enfermedad. Llevo leyéndole muchos años y como ya han dicho por aquí , sus post son de lo mejor que he leído y he leído mucho.

Entiendo su punto de vista. Yo me lo he planteado muchas veces. Todos tenemos fecha de caducidad e intentar prolongarla unos años más a costa de pasarlos sufriendo no es una opción , al menos para mí. Quizás sería una buena decisión para una persona con hijos o imprescindible para sus seres queridos pero cuando has hecho lo que tenías que hacer en el mundo , no tienes hijos y tus padres ya no están , por lo que no van a sufrir con tu pérdida , lo único que te queda es decidir como finiquitar tu vida. Puestos a elegir , la mejor manera es placenteramente , sin recurrir al suicidio, sólo a nuestra naturaleza mortal.

Disfrute mucho de esta última etapa. La mayoría de la gente que no elige como será su fin y por lo que veo el suyo será tranquilo , sereno y placentero. Muchos tienen un fin postrados en la cama , con úlceras por todos sitios , con dolor y a expensas de lo que los demás quieran hacer con él.

No nos deje de escribir. Aunque haya decidido irse , aún no se ha ido . Déjenos un buen legado antes de marcharse.
 
Última edición:
opto por dejar de lado este teatrillo de baja estofa trufado de gilipollez, degradación de toda clase, estulticia, corrección política y demás plagas que constituyen el mundo actual

Menuda chufla. Estas cosas son muy subjetivas, pero nadie decide mandarlo todo a la mierda por semejantes fruslerías.

En cuanto se te pase la llantera te pones en manos de los médicos y ya.
 
eso un hostion de coche para quedar tetraplejico o morir quemado, o tirarse al mar para palmar por ahogamiento, una de las muertes mas jodidas que hay.

y por que no arrancarse la piel a tiras, untarse en mierda, rebozarse en pan rallado y meterte en una madriguera de hormigas carnivoras brasileñas'

tambien puede valer.

Si te pegas el hostión sin cinturón y contra algo duro ( una pared de hormigón mismo), mueres en el acto, que el cadaver se queme es ahorro de pasta para la familia.

Si te tiras al mar desde 4 metros para arriba, en plancha o de cabeza, y mal, partes el cuelllo, no te ahogas.

Hay infinidad de maneras de terminar, si lo haces bien, es rápido.
 
Si te pegas el hostión sin cinturón y contra algo duro ( una pared de hormigón mismo), mueres en el acto, que el cadaver se queme es ahorro de pasta para la familia.

Si te tiras al mar desde 4 metros para arriba, en plancha o de cabeza, y mal, partes el cuelllo, no te ahogas.

Hay infinidad de maneras de terminar, si lo haces bien, es rápido.

diselo a ramon sampedro como te saquen del agua con el cuello roto te quedas moñeco para los restos.

joder, pudiendo morir tranquilamente por inhalacion de co2 o en un milisegundo tirandote delante de un tren ya es rebuscar formas de morir complicadas y con altos porcentajes de salir peor de lo que estabas.
 
diselo a ramon sampedro como te saquen del agua con el cuello roto te quedas moñeco para los restos.

joder, pudiendo morir tranquilamente por inhalacion de co2 o en un milisegundo tirandote delante de un tren ya es rebuscar formas de morir complicadas y con altos porcentajes de salir peor de lo que estabas.

A Ramon lo represento Bardem, asi que no me vale como ejemplo, es como pensar en marina, y lo primero que te viene a la mente es Morgan Freeman.
1088114412_850215_0000000000_sumario_normal.jpg
giphy.gif
 
En paliativos y otros pacientes se utiliza morfina.Por otro lado hay distintos grados.En terminales con conciencia tienen un aparatejo llamado bomba que cada x les mete un cebollazo.
Morir con dolores por enfermedad a dia de hoy es evitable totalmente y el personal médico lo hace sin que tu digas nada.
Yo tengo ganas de probar la morfina, pero claro, ni loco jugando a la ruleta rusa.
Un piquito de esos que tienen en enfermeria, con todo supervisado etc.
Eso de oir tantas veces "El primer pico es mejor que el mejor polvo que hayas pegado en tu vida, y el resto de picos es solo una busqueda de la sensación del primero" me ha marcado.

Correto. A mí me la aplicaron una vez que tenía unos dolores en el coxis que no podía ni ponerme erguido y conforme me la pusieron empecé a oir a la enfermera como siiiii seeeeee leeeeee estuvieraaaaaan acabaaaaaaaando laaaaaaaaaaaaaaaaas piiiiiiiiiiiiiiiilaaaaaaaaaaaaaaas.

giphy.gif
 
Que tiquismiquis sois algunos, ha cavar zanjas hasta que echaras el cancer por la boca te ponía yo

Mis vecinos no me hacen caso y la sociedad no hace lo que yo pienso que es correcto, así que me muero

Vergüenza

Hijodeputa comunista, respeta a un hombre en esos momentos, es lo que haríamos todos si tu te murieses de cancer de polla ahora mismo, ademas de que aunque seas un mierda, dejas gente en este mundo que te echaría de menos.
 
cancer de polla.
Pues precisamente el cáncer de próstata, habida cuenta de la edad del forero y la incidencia en la población, me cuadra bastante. Pero claro, la mortalidad es baja.
 
Última edición:
Pues precisamente el cáncer de próstata, habida cuenta de la edad del forero y la incidencia en la población, me cuadra bastante. Pero claro, la mortalidad es baja.

Prostata y Polla no es lo mismo, tu, que se supone que andas todo el dia indagando en esos sitios lo tendrías que saber.
 
diselo a ramon sampedro como te saquen del agua con el cuello roto te quedas moñeco para los restos.

joder, pudiendo morir tranquilamente por inhalacion de co2 o en un milisegundo tirandote delante de un tren ya es rebuscar formas de morir complicadas y con altos porcentajes de salir peor de lo que estabas.

Hai rapaz,

Non saltes ao mar para acabar coa túa vida.

Mírame ao meu, eu sáeche coa mala sorte de dar de cabeza coa nave de Superman e recibir poderes cando os roboces salváronme a vida.

Tiven que falsificar a miña morte, e agora loito contra o mal, a inxustiza e a hixiene persoal.

Vou que me espera Liachu para axudarlle a levantar uns coches que se lle caeron encima.


Arriba, arriba e lonxe!
 
Ramón sanpeter, es verdac que soñabas con salir por la ventana volando mientras oías nessum dorma en tu cabeza o era todo una maricona de Amenabar?
Ramón sanpeter, quién te hacía las pajas?
 
Hai rapaz,

Non saltes ao mar para acabar coa túa vida.

Mírame ao meu, eu sáeche coa mala sorte de dar de cabeza coa nave de Superman e recibir poderes cando os roboces salváronme a vida.

Tiven que falsificar a miña morte, e agora loito contra o mal, a inxustiza e a hixiene persoal.

Vou que me espera Liachu para axudarlle a levantar uns coches que se lle caeron encima.


Arriba, arriba e lonxe!
Joder, qué amez de clon :lol:.
 
Estimados conforeros, todos.

Debo agradecerles en primer lugar la atención prestada, aunque al mismo tiempo me desagrada protagonizar este breve attentionwhorismo.

Discúlpenme en segundo término porque no tengo ninguna gana de ofrecer detalles sobre el fondo del asunto, estoy cansado de idas, venidas, pruebas, contrapruebas y demás, hay lo que hay y las cosas devendrán de un determinado modo en un plazo no muy prolongado a estas alturas.

Por otra parte les diré que si bien temo al dolor y en su momento me ocuparé de que se ocupen de aliviarlo, no siento miedo alguno ante la muerte como concepto. En ese sentido no cabe que me autocalifique como ateo, ni siquiera como agnóstico, soy lisa y llanamente indiferente ante toda idea de continuidad, inmortalidad, trascendencia o como deseen denominarlo, no me importa en absoluto y tampoco me ha importado nunca y considero que el simple fundido en negro para siempre es la perspectiva más alentadora que existe, no logro entender cómo nadie puede sentirse confortado por una vida después de la vida, sea como sea ésta.

No me he puesto pirotécnico a la hora de planificar el tiempo restante aunque sí he adoptado algunas medidas. La primera abandonar hace algunas semanas mi trabajo, ni me llenaba desde hacía tiempo ni tampoco necesito recurrir a él para pasar un tiempo necesariamente breve y concederme algún capricho, dispongo de un colchón suficiente y de cara a no dejar pendientes flecos ni generar cargas. Además he confiado mi decisión a un par de buenos amigos rogándoles total discreción al tiempo que les he encargado algunas sencillas encomiendas post mortem, pese a que espero haber dejado todo atado y bien atado y no causar quebraderos de cabeza a nadie. La familia no juega en este set, apenas me queda y como saben nunca me emparejé ni tuve hijos y tampoco tengo demasiada relación ni profeso excesiva estima hacia la mayoría de los pocos que hay.

Una de las pocas cosas que he hecho hasta la fecha y que seguiré haciendo en tanto me lo permitan las fuerzas es recorrer el país, nada de rimbombancia ni parajes exóticos. Alguna vez he mencionado de pasada que mi infancia transcurrió sin duda influida por varios traslados familiares, pasé mis primeros años entre cambios de domicilios y colegios que sin duda me desarraigaron y afectaron, pero que al mismo tiempo proporcionaron independencia y fortaleza de carácter. Ahora repaso aquellos tiempos con estos breves recorridos, pues viví una España que la inmensa mayoría de ustedes no ha conocido: sin duda más pobre, más carente de casi todo en lo material, más destartalada pero al mismo tiempo asistí a los coletazos de un país hermosísimo en esa pobreza, carencia y destartalamiento y al mismo tiempo infinitamente menos canalla e idiotizada que ahora. Les confieso ahora que lo de Cataluña me ha entristecido como me entristecen las inevitables secuelas e imitaciones que traerá el futuro. Digo esto último en ausencia de cualquier cariz político porque de aquellos tiempos de mudanzas puedo evocar muchas cosas, la luz mágica de ciudades mediterráneas en invierno; esa caída sosegada del otoño en la Meseta; las brumas norteñas... Ahora bien, en ninguno de esos lugares me sentí excluido por ser "el de fuera" y me pregunto tan apesadumbrado como inquieto si eso podría afirmarlo cualquiera que dé saltos de ese tipo por la geografía nacional. Para esos trayectos me he dado un capricho, tal vez el de mayor fuste que acometa, pues he liquidado mis medios de transporte y he comprado el mismo modelo de coche que tuvo mi padre en los sesenta, con el que nos trajo y llevó de un lado a otro por aquellas carreteras también casi perdidas y olvidadas; si alguna vez tienen ocasión les aconsejo encarecidamente que se dejen perder sin rumbo y sin prisas por ahí.
 
Última edición:
Ramón sanpeter, es verdac que soñabas con salir por la ventana volando mientras oías nessum dorma en tu cabeza o era todo una maricona de Amenabar?
Ramón sanpeter, quién te hacía las pajas?
Hai rapaz,

Acabo de chegar de axudar a liberar a Liachu.

Foi complicado pola cantidade de Citroen Cactus que lle habian caido encima.

Por sorte non lle pasou nada grave porque os parou coa súa cabeza galega.

Respóndoche:
Non era un soño, cos meus superpoderes podo voar.

Non necesito masturbarme, co meu supervelocidad podo atopar raparigas e darlles amor sen que se decaten.

Non respondo a mais preguntas neste fío por respecto ao futuro morto.


Arriba, arriba e lonxe!
 
O sea, que va a ser tu última gira, en plan The Rolling Stones.
 

Le sudara la polla logicamente, pero me apena enormemente que haya tomado esa decision de dejarse ir. Da gusto leerle en cualquier cosa que escriba. No obstante, tomada la decision, espero sinceramente que le de tiempo a disfrutar de esa tartana sesentera y que amoche dormido sin pasarlas putas.
 
Querido amigo y conforero:

Si a alguno de los seres que pueblan esta cochiquera le concedo credibilidad y consistencia es a usted, por lo que, dolorosamente, tengo que excluir la posibilidad de un troleo y asumir que lo que nos cuenta es cierto.

No se que decirle. Usted ha tomado una decisión, sin duda madura y meditada, y no soy nadie para pedirle que recapacite. Solo me atrevo a sugerirle que deje una mínima rendija abierta a la reconsideración mientras exista alguna posibilidad terapeutica, en el caso de que esta pueda aportarle tiempo y calidad de vida sin ensañamiento hospitalario. Albergo la esperanza de que algún flashback, algun chispazo emotivo en uno de los viajes que sin duda emprenderá en ese coche le lleven a decidir una actitud activa y de lucha que le aporte más tiempo en este mundo que desprecia pero analiza con lucidez despiadada.

Me pongo a su disposición, aquí o por canal privado, como discípulo, como médico, como amigo...
 
Última edición:
Querido amigo y conforero:

Me pongo a su disposición, aquí o por canal privado, como discípulo, como médico, como amigo...

Para ver este contenido, necesitaremos su consentimiento para configurar cookies de terceros.
Para obtener información más detallada, consulte nuestra página de cookies.
 
Última edición:
¿Lo puso ya alguien?

Para ver este contenido, necesitaremos su consentimiento para configurar cookies de terceros.
Para obtener información más detallada, consulte nuestra página de cookies.
 
digo yo que es buen momento para ir racopilando las intervenciones de este hijo de puta y montar un pdf iluminador no?
 
Querido amigo y conforero:

Si a alguno de los seres que pueblan esta cochiquera le concedo credibilidad y consistencia es a usted, por lo que, dolorosamente, tengo que excluir la posibilidad de un troleo y asumir que lo que nos cuenta es cierto.

No se que decirle. Usted ha tomado una decisión, sin duda madura y meditada, y no soy nadie para pedirle que recapacite. Solo me atrevo a sugerirle que deje una mínima rendija abierta a la reconsideración mientras exista alguna posibilidad terapeutica, en el caso de que esta pueda aportarle tiempo y calidad de vida sin ensañamiento hospitalario. Albergo la esperanza de que algún flashback, algun chispazo emotivo en uno de los viajes que sin duda emprenderá en ese coche le lleven a decidir una actitud activa y de lucha que le aporte más tiempo en este mundo que desprecia pero analiza con lucidez despiadada.

Me pongo a su disposición, aquí o por canal privado, como discípulo, como médico, como amigo...

Pedazo de mierda, respeta al hombre en este momento decisivo, no trolees, a dejado claro que lo de Cataluña le entristece y no necesita tu mierda pro-independencia, ni de buzos, ni maitena, ni vampiros.
 
Estado
Cerrado para nuevas respuestas.
Arriba Pie